بیاتادرمقابل ستاره هاسوگند یاد کنم که تاابد دوستت دارم و خواهم داشت .

بیا وبگذار تادراین سکوت وهم انگیزو تاریک در مقابل خورشید با ملائک هم صدا شوم.

ای پاکتراز ماه،ای مهربانتر از آسمان،اینک که این متن سیاه به رنگ شب رابرروی صفحه سفید و

بی روح می نویسم شب فرارسیده .امامن مه راگم کرده ام؟

من میدانم که به تماشای رخسار مهتاب گونه تو نشسته وتوباچشمانت اورا به باغ سبز عشق

کشاندی وبالبات به رنگ لاله ات برایش داستان عشق را،داستان دلدادگی ات رازمزمه کردی.

ای عاشق تر از بلبل،بدان که طپش قلب کوچکمبدون حضور تو غرق خواهد شد.

مرا تنها نگذاروبگذار برایت دشتی از شقایق های قرمزرادرآسمان آبی دلت بکارم.بگذار تا زمانی که

عشق هست

زندگی کنم مگر من از دنیای نافرجام چه می خواهم بر جا.... 

 

نوشته شده در پنج شنبه 89/9/11ساعت 1:33 عصر توسط رویا جعفری نظرات ( ) |